Na Idade Media alabábase á Virxe como “Estrela do
Mar”, xa que os mariñeiros dependían das estrelas para marcar o seu rumbo no
inmenso océano, e de
aquí a analoxía coa Virxe María quen, como estrela do mar, guíanos polas
augas difíciles da vida cara a porto seguro.
Nós, seguindo as analoxías, precisamos dela e
de todos vós para que axudedes a marcar o rumbo e seguir cara bo
porto a esta institución vosa e ao voso servizo.
Hai
unha fermosa palabra no noso idioma que é ronsel. O ronsel é o rastro de escuma
que deixan sobre as augas as embarcacións cando navegan. Esta palabra foi
adquirindo outras connotacións: ronsel, en senso figurado, pódese usar no noso
idioma como sinónimo de pegada, rastro, vestixio.
O lema ronsel de futuro
sérvenos para definir a idea que temos sobre o papel que o Museo do Mar debe
cumprir no seo da sociedade que contribuíu a crealo e que o sostén. Por un lado,
temos a obriga de garantir a conservación e a exposición dos vestixios do
pasado que aquí se foron reunindo co traballo, o esforzo e a contribución de
varias xeracións de veciños. Por outro lado, se queremos ser unha institución
asentada no presente e cunha idea de futuro, non podemos descoidar a nosa
proxección social; temos que ter en conta sobre todo o noso traballo de cara a
sociedade. Temos que devolver á sociedade o legado que a mesma sociedade nos
transmitiu e poñelo nun lugar visible. Para representar o pasado e ao mesmo
tempo ter unha visión de futuro, debemos se capaces de abrir as portas do Museo
e facer del un lugar de participación que reflicta as inquedanzas do conxunto
da sociedade, que ofreza alternativas culturais e que, ao tempo, sexa quen de recoller as propostas dos
sectores culturais máis dinámicos.
Se
queremos manter un Museo para a xente temos que asentarmos nos piares do
pasado, no noso rico patrimonio histórico e artístico, na nosa historia, nas
nosas propostas de futuro. Se queremos ser unha institución viva, debemos
seguir poñendo en valor que este é un museo para as persoas, debemos coidar o
lado humano do museo para que este non se converta nun mausoleo, nun conxunto de
pezas inertes. Esa foi a nosa filosofía e a nosa liña de traballo no novo
proxecto museolóxico e museográfico que levamos adiante no Museo en
datas recentes.
O MUSEO DO MAR É A
DÍA DE HOXE O MUSEO MÁIS ACCESIBLE DE GALICIA
A
Rede Museística Provincial de Lugo leva máis de 10 anos loitando por facer
accesibles os seus museos ao público discapacitado. O noso obxectivo é retirar
o adxectivo excepcional na aplicación da accesibilidade, e facer dela un factor
común a ter en conta na planificación de calquera acción social e cultural.
A
cultura é unha experiencia interactiva e nós facemos cultura; o museo e un
instrumento de mediación que ten a responsabilidade de comunicar, de establecer
un diálogo co público. Así pois, no novo proxecto deseñado para o Museo
Provincial do Mar de San Cibrao seguimos esta filosofía, converténdoo nun
modelo de museo aberto a todos os sentidos, inclusivo, con atención plena á
diversidade, capaz de achegar a súa mensaxe e facer partícipe da súa actividade
a todos os seus visitantes.
O
proxecto incluíu medidas para eliminar barreiras de comunicación entre o museo
e persoas con calquera tipo de discapacidade visual, sensorial, intelectual ou
con calquera tipo de enfermidade mental (diminuídos psíquicos, síndrome de
Down, autismo, Alzheimer, etc.).
Para
o novo proxecto contamos co asesoramento de persoas e asociacións vencelladas
coa discapacidade, mais tamén coa implicación dos veciños; quero
agradecer especialmente a todos os nenos que formaron parte da nova sinalización
e a Ramón Rivas, xunto coa miña compañeira Amelia Pernas e Xose Anxo asi
como Alfredo Fernández e Paco Fra , foron pezas claves na nova montaxe do
museo. Quixemos que aqueles que fixeron posible o museo fosen partícipes
activos da nova proposta, contando coa súa colaboración e opinión; a
singularidade deste museo devén do sentir especial que desprende, máis alá das
propias funcións que como institución cultural lle corresponden.
Desde
o seu nacemento como escola, sempre existiu unha fonda implicación social coa
institución. Isto mesmo foi o que fixo da institución o primeiro museo do mar
de Galicia de carácter público. Mesmo compatibilizou durante anos ámbalas dúas funcións,
como escola durante o inverno e museo polo verán (1969-1988).
O
museo constitúe unha icona para a comarca e sobre todo para este pobo como
elemento esencial da súa identidade.
Por
todo o dito, queremos, loitamos e traballamos por facer del:
Un MUSEO DIDÁCTICO: un museo que debe seguir sendo unha escola, un
instrumento para a aprendizaxe e a educación social, un medio para o
intercambio recíproco de coñecemento, depositario non só de obxectos sen vida,
senón tamén do patrimonio inmaterial, da memoria histórica e das lembranzas que
constitúen a identidade dun pobo.
Un MUSEO
ADAPTADO: un museo accesible, tanto no discurso como na montaxe expositiva.
Un MUSEO SOCIAL, que estableza un diálogo permanente co seu entorno.
Un MUSEO
DENTRO-FÓRA, que estenda
a súa acción fóra dos seus muros e manteña unha conexión viva coa súa orixe
socio-comunitaria.
Un MUSEO
INTERACTIVO E DINÁMICO, en constante evolución e en continua
construción, que xere unha sinerxia positiva que faga del o centro gravitacional
de novas accións. As novas tecnoloxías de comunicación aportarán unha maior
fluidez á conexión do museo co público e ampliará de xeito ilimitado o seu
ámbito de acción.
Un MUSEO DO FUTURO: un museo cercán, pero aberto ao mundo.
Este
é museo que esta en terra de mar, nunha fermosa península, unha lingua de terra
que sae sen medo ao encontro do mar. Un mar duro, perigoso, bravo, escravo,
mais tamén unha porta aberta a novos horizontes, incertos e tamén
esperanzadores, de azul cobalto.
San
Cibrao (San Ciprián) foi e é berce de facedores de barcos e de homes
afoutados, que a bordo deles peneiraron o mar para sacar del os seus froitos e
foron quen de navegar ata lonxanos mundos. Mundos descoñecidos, mundos da
memoria, historias senlleiras que forxan o espírito dun pobo. Historias para
ser contadas.
O
noso Museo do Mar é o seu mellor narrador. Non en van, dende hai máis de
corenta anos, este museo, que nunca deixou de ser escola, lévanos da man polo
ronsel de pegadas herdadas dos nosos devanceiros: os facedores de mundos.
San
Cibrao foi berce de facedores de museos, deste museo que hoxe é o exemplo de
museo máis accesible de Galicia. Eu, como Xerente da Rede de Museos, que
aglutina aos Museos Provincial de Lugo, Museo Pazo de Tor, Museo de San Paio de
Narla e Museo Provincial do Mar, estou feliz de poder compartir estas liñas con
vós e de formar parte tamén destas nosas festas.
Levamos
áncoras! Sexan todos benvidos a esta a súa casa, o seu Museo, e Felices Festas
do Carme para todos!!!
Comentarios
Publicar un comentario