Mañá, mércores, 26 de xuño, ás 20:00 horas, inauguración da exposición Estar, de Jesús Otero-Yglesias na Sala de Exposicións do MPLugo (Invitación) Nunha ocasión preguntáronlle ao artista francés Marcel Duchamp, ao que André Bretón tiña por un dos homes máis intelixentes do mundo, que necesitaba a arte moderna para ser máis accesible e máis popular entre a xente. A resposta de Duchamp non puido ser máis simple e sorprendente: “cadeiras”, o que o mundo da arte precisaba era realmente unha situación de maior comodidade, facilitar o “estar” diante da obra de arte sen que parecese que un ía en tránsito ou “de paso”.

JESÚS OTERO-YGLESIAS. Lugo, 1963
Jesús Otero-Yglesias medrou e estudou en vairas cidades galegas, e formouse, en distintos
talleres e cursos, con algúns destacados artistas internacionais como Jannis Kounellis, Joan Fontcuberta
ou Gabriel Orozco. Despois de formar parte de distintos colectivos artísticos, comeza unha carreira en
solitario a partir do ano 1986. Inicialmente dedicado á pintura, na que intenta unha continuación do xénero
paisaxístico galego, con obras de resonancias simbólicas e formalmente minimalistas, irá derivando cara
a unha maior preocupación polos obxectos, a instalación e as accións, onde mostra o seu interese pola
percepcion ampliada da realidade, a ironia conceptual ou os xogos de linguaxe, así como polo uso do
humor ou a ambigüidade.
A utilización de elementos cotiáns ou banais, extraidos da propia actividade ou do contorno, é
unha das constantes coas que traballa. Estes elementos son utilizados para transmitir contidos relativos
ao concepto de tempo, de espazo, do oculto, da identidade, etc., pero, ao mesmo tempo, cando se
incorporan ao museo, son utilizados para poñer baixo crítica a propia institución ou o espazo no que se
situan, sen deixar de servir para o que é a súa utilidade habitual.
Na sua obra reflexiona sobre as connotacións da propia actividade artística (o traballo do taller,
o espazo caótico, a inconcreción do obxecto, etc), así como sobre os procesos de pensamiento ou
artesanais que leva consigo. Cando traballa en institucións adoita especular sobre o papel e as condicións
de exhibición da propia institución, forzándoas, facendo uso doutros espazos ou materiais da institución
ou implicando novas condicións de traballo.
Ten un grande interese en atopar vias de comunicación entre o museo e o seu exterior. Por iso
rocorre a miúdo á análise dos espazos e características que rodean o museo ou estiveron implicados na
súa fundación, ou ponos en confrontación con materiais extraídos de contornos degradados externos ao
museo, como o lixo, ou utiliza, baixo premisas museísticas, obxectos da vida cotiá ou pouco habituais.