Botella Ao Mar Domingo, 17 de maio de 2009: Día das Letras Galegas Horario de apertura: De 11:00 a 14:00 horas “ Un museo cheo de libros ”. Para conmemorar o Día das Letras Galegas dedicado este ano a Ramón Piñeiro, a persoa visitante poderá levar para a súa casa un libro en galego (ata fin de existencias), un agasallo escollido entre os fondos editados polo Servizo de Publicacións da Deputación de Lugo. Contacontos 12:00 h: O espectáculo da palabra , por Cándido Pazó Visita guiada 16:00 h: Visita guiada para os integrantes do grupo “ Museos e turismo, unha viaxe polos museos da Rede Museística da Deputación de Lugo ” Luns, 18 de maio de 2009: Día Internacional dos Museos Horario de apertura: De 11:00 a 14:00 h e de 17:00 a 20:00 h ...
"El que tiene una idea nueva es un loco...hasta que la idea triunfa" (Mark Twain)
ResponderEliminarEste caleidoscopio.... apuntamentos sobre o azar (do xenérico ao concreto) é mais cunha proxección. Fala dá creatividade... dás ideas... dás críticas... dás axudas... Fala do traballo ben feito de Chantada filmes, fala do Labirinto Ario, fala de museos, fala de artistas, fala de xente boa...xenerosa e traballadora...
Unha vez lin que alguén dixo algo así como que non debíamos temer o caos nin a irnos polas ramas, xa que é alí onde están os froitos. Iso quedoume gravado, pq me afecta e moito, especialmente porque é unha frase que pode aplicarse moi ben á creatividade. Quedoume gravado sobre todo para facer unha defensa cando nos acusan de caóticos jajaja.
Hai xente(os organizados realistas grises) que cre que para ter unha boa idea hai que sentar, con gran concentración, a pensar.
Seguramente funcionará nalgúns casos; con todo, canto máis se aclara o pensamento e xorden as cousas é xustamente cando non as estamos pensando, cando nos imos polas ramas, e un tema lévanos ao outro.
A miña experiencia é que cando nos afastamos da situación por camiños que parecen caprichosos ocorre algo case máxico: eses carreiros alternativos parecesen ser os que elixen as nosas neuronas para levarnos ao Eureka! Xenial! final.
Cada un é como é, o mellor aliado da miña creación é a informalidad, o aparente caos, a ruta que parece ir rumbo a unha encrucillada.
Nos momentos nos que non estamos a traballar, nos que a mente discorre libremente é cando as ideas flúen, tanto, que parecese que elas nos atopan a nós.
Ainda que..... Somos nós quen as capturamos, só que o facemos espontaneamente, sen darnos permiso, sen tanto horario, protocolo ou obrigación. Creamos porque si, evadindo nosa propia burocracia, desafiando a tensión. Porque somos creativos e no noso cerebro queda a memoria do que necesitamos crear e resolver.
A imaxinación non descansa nunca (que llo digan ultimamente o meu compañeiro de Tor). E as ideas, xa sexan orixinais ou recreadas, son inesgotables. Por suposto que hai xente con máis predisposición, máis adestramento ou máis intuición. Pero iso non debe cohibirnos nin deternos.
Sen dúbida, eses shocks creativos que nos toman por asalto cando menos esperámos, deben ser "baixados a terra", analizados e, posiblemente, logo dunha maceración, ou discusión, ou intercambio con outros membros do equipo, deberán ser perfeccionados.Así todo funcionará mellor.
Ás veces, no momento menos esperado xorde un pensamento que pode valer ouro ,mellor ter onde anotalo, porque como dixo Borges nun poema "a memoria elixe e reescribe".
Si a esa pequena anotación a deixámos descansar un pouquiño, repensámola e enriquecémola con outras opinións, veremos que moitas veces se pode converter en algo moi útil e até novo.
Bueno pois eu en vez de pillar lápiz e papel pillo teléfono e torturo os sensatos creativos que me axudan son os encargados de dar prudencia e retroalimentar cás súas propias ideas jajaja.
Desas chamadas a Juan, Brais, Mercedes, Charo, Matias, Amelia, Angelita, María, Paquita, Enrique, Xan, Raquel.... cantas ideas fermosamente amobladas xermolaron.
Non hai nada máis motivador que empezar por sorprendernos a nós mesmos, creando e retroalimentando a túa creatividade co teu equipo é unha das mellores formulas.
Bueno este escrito dende o caos é unha reflexión, un disparate de defensa. Sería clara, ou me fun polas ramas?
Vaia estes apuntes (pq a raiña do caos tamén apunta) de creatividade in memoria dos que perderon a memoria e a creatividade por ser realistas en exceso.
El remolino de ideas es una técnica ya muy antigua que practicaban los griegos en sus ágoras, en las que el maestro filósofo provocaba a sus alumnos a plantear incluso lo que ética y estéticamente podía parecer un disparate. Así enseñaban Sócrate, Platón e, incluso, el mismísimo Aristóteles, no siempre tan lógico y discrecional como sus obras nos han transmitido (en general porque han sido manipuladas). Hasta en el caos hay una lógica y un orden, de hecho existe la ciencia matemática de la teoría del caos. El caos es fascinante, embriagador; ahí radica su belleza. Y a la hora de crear es fundamental para transgredir, porque la transgresión es uno de los ingredientes fundamentales para la creatividad. Crear es, entre otras cosas, renovar; y no se puede renovar si no se transgrede, tanto individual como colectivamente, lo establecido.
ResponderEliminarPor lo tanto, querida Encarna, no dejes de irte por la ramas de vez en cuando. Muchos te lo agradeceremos. Un abrazo.
Gracias a ti por estar ahí.
ResponderEliminar